Ik had er even geen zin in, om over deze laatste dag van het WK te bloggen. Deze dag was overschaduwd. Niet door de wolken, er was plenty zonnenschijn, maar door het tragische overlijden van de Japanse rigid piloot, Masakazu Kobayashi. Rest in peace.
"This July 3rd, Masakazu Kobayashi, a 44 years old Japanese pilot, passed away after hitting a cliff in the Lake Annecy area at Lachat de Thônes. The organisers express their sorrow to Masakazu’s family and friends, and to the Japanese pilots. A police investigation is being held and will find out the causes of the accident."
Het bloggen van het incident is nu niet bepaald reclame voor de sport en wedstrijd vliegen. En dat is jammer, want het is zo mooi. Wedstrijd vliegen in het bijzonder: altijd een groot avontuur, je komt op fantastische plekken waar je als vrij vlieger niet snel heen zou gaan en verlegd je grenzen. Nu moet gezegd worden dat ik al een stuk of 20 wedstrijden heb meegedaan, maar zo bont als bij deze wedstrijd heb ik het in de verste verte nog niet meegemaakt. Een enkele keer een minor incident, maar dit WK lijkt wel vervloekt met de hoeveelheid ongelukken. Als er wat positiefs uit te halen valt, is het wel dat we er allemaal weer aan worden herinnerd dat we met een gevaarlijke, potentieel dodelijke sport bezig zijn. Dat gezegd hebbende, ben ik wel altijd van mening dat je het (bijna) net zo veilig kan maken als je zelf wilt, zolang je je eigen kunnen en dat van anderen (in een gaggle bijvoorbeeld) niet overschat. Dus: marges, marges, marges. Is een situatie te stressvol, ga 'm uit de weg. Te druk in de gaggle, kijk even verderop. Neem ruim voldoende afstand van de bergen. Okay, dan zak je een keer uit, who cares. Punten, ranking, klassement in wedstrijd vliegen? Totaal onbelangrijk en na een jaar weet al niemand meer wie wat had gedaan in een wedstrijd. Vluchten maken waar je voldaan op terug kan kijken, en dat hoeft niet eens iedere vlucht te zijn, een paar per seizoen is al heel wat. En zorgen dat je de dag na vandaag ook weer kan vliegen. Dat is waar het om draait.
Voor de volledigheid nog maar even de verrichtingen van de Nederlanders van de laatste dag:
De dag begon met een extreem duidelijke en laaghangende inversie (zie foto) vanwege een hogedrukgebied. Eigenlijk is deze inversie nooit helemaal goed opgelost, dus het was met z'n alle op ongeveer dezelfde hoogte pielen net voor de start. Voor de veiligheid had de organisatie ook nog eens besloten om onze startgate op half zes te zetten. Extreem laat en waarschijnlijk nauwelijks voldoende tijd om de taak te ronden voor de deadline van acht uur. Het maakte allemaal niet uit. Hadewych had al snel genoeg van de drukte en is gaan landen op Doussard. Ik, Martijn en Erik hebben het iets langer volgehouden, dik een uur, maar ook ons lukte het niet om in het drukke verkeer met extreem zwakke thermiek omhoog te klimmen. Maar we waren zeker niet de enige, het is slechts een aantal top piloten gelukt om een magere afstand van net over de 20 km te vliegen, dus het was ook gewoon geen goeie dag.
Zelden dat de inversie zo duidelijk zichtbaar is
Beetje ingezoomd op de inversie
De dagelijkse lunchpakketjes waren elke dag weer top-notch. Beter dan de broodjes kebab die we in Turkije voorgeschoteld kregen
Uiteindelijke ranking van de Nederlanders in de Sport Class: Araldo 21e, Erik 20e, Martijn 19e. Geen top prestaties, maar het moet gezegd worden dat we dat eigenlijk ook niet veel meer hadden kunnen verwachten, gezien de deelname van een tiental top piloten met dito materiaal. Terugkijkend was het toch een heel gezellige week en we hebben leuk kunnen vliegen in toch wel een van de allermooiste gebieden waar ik ook heb gevlogen. Met dank aan Erik, Martijn en Grace!
